Απόηχοι νοερών... καταβάσεων - Εβδομάδα 30η

“Αυτό που βλέπεις δεν κατάγεται από την όραση”

Νίκος Καρούζος

Λίγο από Κήρυγμα..

Διαβάστε ολόκληρο το κήρυγμα εδώ: Πηγή

Πίστη είναι η αυτοπαράδοση (στον Χριστό), σε όσο γίνεται μεγαλύτερο βαθμό και βάθος. Όταν πρόκειται για κάτι εντυπωσιακό και μεγάλο, ευκολότερα «σταματάμε» για να το σκεφτούμε, όταν όμως η εντολή είναι κάτι απλό, τότε ξιπαζόμαστε ανοηταίνοντας και ξεχνώντας εκείνο το αρχαίο: «Αν ο προφήτης σού έλεγε κάτι δύσκολο και εντυπωσιακό, δεν θα το έκανες; Τώρα, που ο ίδιος σού λέει κάτι απλό, γιατί δεν το τηρείς;» (Δ΄ Βασ. 5, 13).

Η πίστη είναι η ισόβια περιπέτειά μας. Είναι ο δείκτης εμπιστοσύνης μας στο πρόσωπο του Χριστού. Είναι η συνειδητοποίηση της ανάγκης να Του πούμε κι εμείς μαζί με τους αποστόλους: «Πρόσθες ἡμῖν πίστιν» (Λουκ. 17, 5).

Λίγη πίστη θα φέρει τις ψυχές μας στον ουρανό.

Πολλή πίστη θα φέρει τον ουρανό στις ψυχές μας.

Τότε κι εμείς θα πάψουμε να είμαστε «τυφλοί και κουφοί»… για πάντα, και θα έχουμε αυτιά για να ακούμε (Ματθ. 13, 43) και μάτια, που θα τα «εγχρίσουμε» με το κολλύριο της πίστεως, «ἵνα βλέπωμεν» (Αποκ. 3, 18). Αμήν.

π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

Απόσπασμα από κήρυγμα Κυριακής Ζ’ Ματθαίου

Ο καιρός των ερωτήσεων...

Πηγή

Στον πνευματικό δρόμο θα περάσουμε μια μεγάλη περίοδο όπου θα είμαστε γεμάτοι ερωτήματα. Ο νους θα ρωτάει διαρκώς ως άμυνα να κατέβει στην καρδιά και να ζήσει. Είναι η εποχή όπου ο Θεός διαλέγει τον δρόμο της σιωπής, γνωρίζοντας ότι δεν είμαστε ώριμοι να ακούσουμε τις απαντήσεις. Δεν φτάνει μονάχα να ρωτάμε αλλά να είμαστε κι’ έτοιμοι να ακούσουμε. Η σκέψη και οι λογισμοί είναι η άμυνα μας απέναντι στην πραγματικότητα της ζωής. Όταν φοβόμαστε να ζήσουμε, διαρκώς ρωτάμε, και όταν δεν θέλουμε τίποτα να αλλάξουμε είμαστε όλο απορίες. Ο νους ρωτάει η καρδιά ξέρει.

Θα έρθει όμως ο καιρός που θα έλθουν και οι «απαντήσεις». Πότε; Όταν θα τελειώσουν οι ερωτήσεις. Όταν πλέον θα ζούμε και δεν θα σκεφτόμαστε. Όταν θα είμαστε παρόν στην ζωή μας, και όχι χαμένοι στο χθες ή το μετά. Όταν θα έχουμε μάθει μέσα από δεκάδες θανάτους ότι η ζωή κερδίζεται στην απλότητα, την αποδοχή, την σιωπή. Μέχρι εκείνη την στιγμή απλά, ήσυχα δίχως, φόβο, ενοχές και πίεση, αλλά με απλότητα και χαρά, θα προσπαθούμε όσο και όπως μπορούμε να εφαρμόζουμε τις εντολές του Χριστού. Την αγάπη και συγχωρητικότητα.

Και η Χάρις, θα έλθει. Θα έλθει εκεί που δεν θα το περιμένουμε. Η μάλλον όταν θα πάψουμε να την περιμένουμε. Σε ένα ξύπνημα, σε ένα περπάτημα, στην ησυχία, στην φασαρία, στην δουλειά, στο σπίτι, στον πιο απλό και καθημερινό τρόπο ζωής μας.

Τότε από το νου θα εισέλθουμε στην καρδιά. Και εκεί δεν υπάρχουν απορίες παρά μονάχα ζωή. Η παρουσία του Θεού θα μας κατακλύσει. Όταν έχεις Θεό δεν ρωτάς αλλά ζεις.

π. Λίβυος

Λόγος περί Πίστεως

Πηγή

“ Όποιος όμως ακολουθεί την πίστι, γίνεται παρευθείς ελεύθερος κι αυτεξούσιος,

και όλα τα πράγματα

τα μεταχειρίζεται με ελευθερία και με εξουσία σαν

Υιός του Θεού.

Εκείνος ο άνθρωπος, που αγαπά με πόθο την πίστι, σαν τον Θεό μεταχειρίζεται όλα τα κτίσματα·

επειδή μονάχα στην πίστι δόθηκε εξουσία να δημιουργεί καινούρια κτίσι, μοιάζοντας σε τούτο με τον

 Θεό·

για τούτο λέγει η Γραφή: «Μονάχα θέλησες, κι όλα τα πράγματα παρουσιαστήκανε μπροστά σου».

Και πολλές φορές μπορεί να πλάσει τα πάντα από το τίποτα”.

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

Απόσπασμα από «Λόγος Περί Πίστεως και Γνώσεως», Κιβωτός, Ιανουάριος 1954, Αριθμ. Φύλλου 25, έτος γ’ 

Δοκιμασία... συνεχής

Πηγή

«Μὴ σοῦ φαίνεται παράξενο ἐφόσον βρίσκεσαι στὴν ὁδὸ, ποὺ ὁδηγεῖ στὸ Θεό, ἂν πολλὲς φορὲς πέφτεις πάνω σὲ ἀγκάθια καὶ σβώλους καὶ ἄλλοτε σὲ ὁμαλὸ ἔδαφος. Γιατί ὅσοι ἀγωνίζονται, ἄλλοτε πέφτουν καὶ ἄλλοτε νικοῦν. Ὁ Μέγας Ἰὼβ εἶπε “Τί ἄλλο εἶναι ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου πάνω στὴ γῆ, παρὰ μία συνεχὴς δοκιμασία;” Καὶ κάποιος ἄλλος ἅγιος εἶπε “ Ἄνθρωπος ποὺ δὲν γεύτηκε πειρασμὸ δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι βέβαιος γιὰ τὶς ἀρετές του”.

Γιατί καθὼς ἀσκούμαστε στὴν πίστη πειραζόμαστε, γιὰ νὰ δοκιμαστοῦμε καὶ νὰ μάθουμε νὰ πολεμᾶμε. “Πρέπει νὰ περάσετε μέσα ἀπὸ πολλὲς θλίψεις, γιὰ νὰ μπεῖτε στὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν”»

ἀββᾶς Δωρόθεος

Ἀββᾶ Δωροθέου Ἀσκητικὰ Ἑτοιμασία σελ. 423

Το μυαλό στενεύει την ψυχή..

Πηγή

Δεν είμαστε οι πράξεις μας. Ούτε οι σκέψεις μας. Είμαστε κάτι πολύ βαθύτερο και πολύ πιο πέρα από αυτό που φαίνεται με την πρώτη ματιά. Είμαστε εικόνες Θεού. Κάτι πολύ βαθύτερο από αυτό που καταλαβαίνουμε. Στην ζωή μας ταλαιπωρούμαστε γιατί κάνουμε το λάθος να ταυτιζόμαστε με τις σκέψεις και τον νου. Δεν είμαστε όμως αυτό. Κάτω από τα τρικυμισμένα κύματα των σκέψεων υπάρχει ένας ήρεμος και γαλήνιος βυθός. Ας κάνουμε μια πνευματική κατάδυση να τον συναντήσουμε. Εκεί δεν υπάρχει ποτέ ταραχή. Όλη η φασαρία γίνεται στην επιφάνεια, στο κύμα, στις σκέψεις του νου, ποτέ στο βάθος και στο βυθό. «Καμιά ψυχή δεν είναι στενή. Το μυαλό στενεύει πάντα την ψυχή....»

π. Λίβυος

Απόηχοι νοερών... καταβάσεων - Εβδομάδα 29η

“Στῶμεν καλῶς”

Άρχων Μιχαήλ

“ Απόκτησε την εσωτερική ειρήνη και 

χιλιάδες ψυχές θα βρουν γύρω σου τη σωτηρία ”

Αγ. Σεραφείμ του Σαρώφ

Οι απομείναντες

Πηγή

Όμως υπάρχουν ακόμα

λίγοι άνθρωποι

που δεν είναι κόλαση

η ζωή τους

υπάρχει το μικρό πουλί ο κιτρινολαίμης

η Fräulein Ramser

και πάντοτε του ήλιου οι απομείναντες

οι ερωτευμένοι με ήλιο ή με φεγγάρι

ψάξε καλά

βρες τους, Ποιητή!

κατάγραψέ τους προσεχτικά

γιατί όσο παν και λιγοστεύουν

λιγοστεύουν

Μίλτος Σαχτούρης, από τη συλλογή Χρωμοτραύματα (1980)

Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ

Πηγή

“Η ημέρα ήταν συννεφιασμένη, η γη είχε καλυφθεί από παχύ στρώμα χιονιού, το οποίο έπεφτε συνεχώς, όταν ο στάρετς Σεραφείμ με έβαλε να καθίσω δίπλα του σ’ ένα πεσμένο κορμό δένδρου.

“Ο Κύριος μου αποκάλυψε, μου είπε, ότι στην παιδική σας ηλικία επιθυμούσατε να μάθετε ποιος είναι ο σκοπός της χριστιανικής ζωής. Σας συμβούλευαν να εκκλησιάζεσθε, να προσεύχεσθε, να κάνετε καλές πράξεις, διότι σ’ αυτά, σας έλεγαν, συνίσταται ο σκοπός της χριστιανικής ζωής. Αυτή η απάντηση όμως δεν μπορούσε να σας ικανοποιήσει. Όντως η προσευχή, η νηστεία, η αγρυπνία, όπως και όλη η χριστιανική άσκηση είναι καλά καθ’ εαυτά. Αλλά ο σκοπός της ζωής μας δεν είναι μόνο να εκπληρώσουμε αυτά, διότι αυτά είναι μόνο μέσα. Ο πραγματικός σκοπός της χριστιανικής ζωής είναι αποκτήσουμε το Άγιο Πνεύμα. Πρέπει να γνωρίζετε ότι μόνο εκείνο το καλό έργο που έχει γίνει από αγάπη προς το Χριστό φέρει τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος. Σύμφωνα μ’ αυτά η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος είναι ο σκοπός της ζωής μας”.

“-Με ποια έννοια λέτε ότι πρέπει να κερδίσουμε το Άγιο Πνεύμα; (ερώτησα εγώ), δεν το καταλαβαίνω καλά αυτό”.

“-Κερδίζω σημαίνει αποκτώ, (μου απάντησε). Εσείς γνωρίζετε σίγουρα τι σημαίνει αποκτώ χρήματα. Αυτό το ίδιο ισχύει και για το Άγιο Πνεύμα. Ο σκοπός της επίγειας ζωής για τον κοινό άνθρωπο είναι να κερδίσει χρήματα ή ν’ αποκτήσει τιμές, διακρίσεις και βραβεία. Το Άγιο Πνεύμα είναι επίσης κεφάλαιο και μάλιστα το αιώνιο κεφάλαιο και ο μοναδικός θησαυρός, αστείρευτος στον αιώνα. Κάθε έργο, που έγινε από αγάπη Χριστού, φέρει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, όμως τούτο κατορθώνεται ευκολότερα με την προσευχή διότι αυτή αποτελεί το όργανο που διαθέτουμε. Μπορεί να τύχη να θέλετε να πάτε στην εκκλησία, αλλά η εκκλησία να μη είναι κοντά ή να έχει τελειώσει η ακολουθία. ΄Η έχετε ενδεχομένως επιθυμία να ελεήσετε κάποιον πτωχό, αλλά πτωχός δεν υπάρχει. Ίσως επιθυμείτε να γίνετε απαθής, αλλά δεν έχετε γι’ αυτό δυνάμεις. Για την προσευχή όμως υπάρχει πάντοτε δυνατότητα, αυτή είναι προσιτή τόσο στον πλούσιο, όσο και στον πτωχό, τόσο στον εγγράμματο, όσο και στον απλοϊκό, στον ισχυρό, όσο και στον αδύναμο, στον υγιή όσο και στον ασθενή, στον δίκαιο όσο και στον αμαρτωλό. Η δύναμη της προσευχής είναι τεράστια και περισσότερο απ’; οτιδήποτε άλλο αυτή ελκύει το Άγιο Πνεύμα”.

“-Γέροντα, (είπα), όλη την ώρα μιλάτε για την χάρη του Αγίου Πνεύματος, την οποία πρέπει ν’αποκτήσουμε, αλλά πώς και πού μπορώ να την δω; Τα καλά έργα είναι ορατά. Άραγε το Άγιο Πνεύμα μπορεί να γίνη ορατό; Πώς μπορώ να γνωρίζω αν Αυτό είναι μαζί μου ή όχι”;

“-Η χάρη του Αγίου Πνεύματος, η οποία μας έχει δοθεί στο βάπτισμα, λάμπει στην καρδιά μας παρά τις αμαρτίες και τα σκοτάδια που μας περικυκλώνουν.  Αυτή εμφανίζεται μέσα σε άρρητο φως σ’ εκείνους, με τους οποίους ο Κύριος αναγγέλλει την παρουσία Του. Οι άγιοι Απόστολοι αισθάνθηκαν χειροπιαστά την παρουσία του Αγίου Πνεύματος”.

 Εγώ τότε ρώτησα:

“-Πώς θα μπορούσα να γίνω και εγώ προσωπικά μάρτυρας αυτού του πράγματος;”

Ο π. Σεραφείμ με αγκάλιασε και μου είπε:

“-Αγαπητέ μου, εμείς είμαστε και οι δύο τώρα εν Πνεύματι. Γιατί δεν με κοιτάζετε;”

“-Γέροντα, δεν μπορώ να σας κοιτάξω διότι το πρόσωπό σας έγινε φωτεινότερο από τον ήλιο και τα μάτια μου έχουν θαμβωθεί.”

“-Μη φοβήσθε, διότι και εσείς έχετε γίνει τώρα φωτοφόρος όπως και εγώ. Έχετε και εσείς τώρα πληρωθεί από το Άγιο Πνεύμα, αλλιώς δεν θα μπορούσατε να με δήτε έτσι όπως με βλέπετε”.

Και σκύβοντας κοντά μου, μου ψιθύρισε:

“-Παρακαλούσα τον Κύριο με όλη μου την καρδιά να σας αξιώσει να δήτε με τα σωματικά σας μάτια αυτή την κάθοδο του Αγίου Του Πνεύματος. Και να, με το μέγα Του έλεος παρηγόρησε την καρδιά σας, όπως θάλπει η μητέρα τα παιδιά της. Λοιπόν αγαπητέ μου, γιατί δεν με κοιτάζετε; Μη φοβήσθε τίποτε, ο Κύριος είναι μαζί σας!”

Τον κοίταξα και με διαπέρασε ρίγος. Φαντασθήτε τον ήλιο στην πιο δυνατή λάμψη της μεσημβρινής ακτινοβολίας του και στο κέντρο του ηλίου να βλέπετε πρόσωπο ανθρώπου, ο οποίος συνομιλεί μαζί σας. Βλέπετε τις κινήσεις των χειλιών του, την έκφραση των ματιών του, ακούτε τη φωνή του, αισθάνεσθε ότι το ένα του χέρι είναι απλωμένο γύρω από τον ώμο σας, αλλά δεν βλέπετε ούτε αυτό το χέρι ούτε το πρόσωπο, παρά μόνο το εκτυφλωτικό φως που απλώνεται παντού γύρω σας και φωτίζει με τη λάμψη του το χιόνι που καλύπτει το ξέφωτο και τις χιονονιφάδες που πέφτουν.

“-Τι αισθάνεσθε;” με ερώτησε.

“-Ησυχία και ειρήνη ανέκφραστη”, είπα.

“-Και τι ακόμη αισθάνεσθε;”

“-Να γεμίζει η καρδιά μου από άρρητη χαρά”.

“-Αυτή η χαρά που αισθάνεσθε είναι μηδαμινή όταν συγκριθεί με εκείνη τη χαρά για την οποία έχει γραφεί: “οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν Αυτόν”. Σε μας δόθηκε μία σκιά μόνο της χαράς αυτής, τι να πει κανείς για την πραγματική χαρά; Τι αισθάνεσθε ακόμη φιλόθεε;”

“-Ανέκφραστη θερμότητα”, είπα.

“-Τι είδους θερμότητα; Είμαστε στο δάσος, τώρα είναι χειμώνας και παντού γύρω μας χιόνι… Τι είδους θερμότητα είναι αυτή που αισθάνεσθε;”

Και εγώ αποκρίθηκα:

“-Όπως όταν λούζομαι με ζεστό νερό. Αισθάνομαι ακόμη ευωδία τέτοια που ποτέ μέχρι τώρα δεν έχω αισθανθεί.”

“-Ξέρω, ξέρω, είπε εκείνος, σας ερωτώ επίτηδες. Αυτή η ευωδία που αισθάνεσθε είναι η ευωδία του Αγίου Πνεύματος. Και αυτή η θερμότητα για την οποία μιλάτε δεν υπάρχει στην ατμόσφαιρα, αλλά μέσα μας. Θερμαινόμενοι από αυτήν οι ερημίτες δεν φοβούνταν τον χειμώνα διότι φορούσαν τον χιτώνα της χάριτος ο οποίος αντικαθιστούσε το ένδυμα. Η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστίν. Η κατάσταση στην οποία τώρα βρισκόμαστε το αποδεικνύει. Να τι σημαίνει να είσαι πλήρης Πνεύματος Αγίου.”

“-Θα θυμάμαι το έλεος αυτό που μας επισκέφθηκε σήμερα;” ερώτησα.

“-Πιστεύω ότι ο Κύριος θα σας βοηθήσει να το διαφυλάξετε στην καρδιά σας, διότι αυτό δόθηκε όχι μόνο για μας, αλλά διά μέσου ημών και για τον υπόλοιπο κόσμο. Πορεύεσθε εν ειρήνη! Ο Κύριος και η Παναγία ας είναι μαζί σας!”

Όταν τον άφησα το όραμα δεν είχε παύσει: ο γέροντας βρισκόταν στην ίδια θέση που είχε στην αρχή της συνομιλίας μας και το άρρητο φως που είχα ιδεί με τα μάτια μου συνέχιζε να τον περιβάλλει”.

Από το βιβλίο του Αρχιμ. Ιουστίνου Πόποβιτς, “΄Οσιος Σεραφείμ του Σαρώφ”

Σημείωση:

Πηγή

Στο Ψαλτήρι, ένα από τα βιβλία της Αγ. Γραφής, στον Ψαλμό 67,36 γράφεται: Θαυμαστός ὁ θεός ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ. Δηλαδή ο Θεός γίνεται γνωστός και… γοητευτικός (θαυμαστός) από τους ανθρώπους, από τον τρόπο και τον λόγο των Αγίων Του. Δηλαδή αυτών που Του έμοιασαν. Αγιότητα είναι να μοιάζεις ψυχικά-εσωτερικά στον Θεό. Να αποχτήσει η καρδιά σου, ο εσωτερικός σου άνθρωπος, τις αρετές του Χριστού. Κάθε Άγιος άνθρωπος βέβαια διατηρεί και τα προσωπικά του δεδομένα και τα χαρακτηριστικά στοιχεία του. Δεν είναι… κλώνοι του Χριστού οι Άγιοι. Κάθε Άγιος είναι μια καινούργια σελίδα της ζωής του Χριστού στη γη.

Απόηχοι νοερών... καταβάσεων - Εβδομάδα 28η

“Υπάρχουν λέξεις που δεν μπορούν

να ειπωθούν δύο φορές,

εκείνος που τις είπε κάποτε ξόδεψε όλες

σου

τις αισθήσεις.

Μόνο δύο πράγματα δεν έχουν ποτέ το

τέλος τους:

το γαλάζιο του ουρανού και του

Δημιουργού το έλεος”

Anna Akhmatova

Προσευχή Ιησού Υιού Σειράχ

Ἐξομολογήσομαί σοι, Κύριε βασιλεῦ, καὶ αἰνέσω σε Θεὸν τὸν σωτῆρά μου, ἐξομολογοῦμαι τῷ ὀνόματί σου,

ὅτι σκεπαστὴς καὶ βοηθὸς ἐγένου μοι καὶ ἐλυτρώσω τὸ σῶμά μου ἐξ ἀπωλείας καὶ ἐκ παγίδος διαβολῆς γλώσσης, ἀπὸ χειλέων ἐργαζομένων ψεῦδος καὶ ἔναντι τῶν παρεστηκότων ἐγένου μοι βοηθὸς

καὶ ἐλυτρώσω με κατὰ τὸ πλῆθος ἐλέους καὶ ὀνόματός σου ἐκ βρυγμῶν ἑτοίμων εἰς βρῶμα, ἐκ χειρὸς ζητούντων τὴν ψυχήν μου, ἐκ πλειόνων θλίψεων, ὧν ἔσχον,

ἀπὸ πνιγμοῦ πυρᾶς κυκλόθεν καὶ ἐκ μέσου πυρός, οὗ οὐκ ἐξέκαυσα.

ἐκ βάθους κοιλίας ᾅδου καὶ ἀπὸ γλώσσης ἀκαθάρτου καὶ λόγου ψευδοῦς.

βασιλεῖ διαβολὴ γλώσσης ἀδίκου. ἤγγισεν ἕως θανάτου ἡ ψυχή μου, καὶ ἡ ζωή μου ἦν σύνεγγυς ᾅδου κάτω.

περιέσχον με πάντοθεν καὶ οὐκ ἦν ὁ βοηθῶν, ἐνέβλεπον εἰς ἀντίληψιν ἀνθρώπων, καὶ οὐκ ἦν.

καὶ ἐμνήσθην τοῦ ἐλέους σου, Κύριε, καὶ τῆς ἐργασίας σου τῆς ἀπ᾿ αἰῶνος, ὅτι ἐξαιρῇ τοὺς ὑπομένοντάς σε καὶ σῴζεις αὐτοὺς ἐκ χειρὸς ἐθνῶν.

καὶ ἀνύψωσα ἀπὸ γῆς ἱκετείαν μου καὶ ὑπὲρ θανάτου ῥύσεως ἐδεήθην.

ἐπεκαλεσάμην Κύριον πατέρα κυρίου μου, μή με ἐγκαταλιπεῖν ἐν ἡμέραις θλίψεως, ἐν καιρῷ ὑπερηφάνων ἀβοηθησίας

αἰνέσω τὸ ὄνομά σου ἐνδελεχῶς καὶ ὑμνήσω ἐν ἐξομολογήσει. καὶ εἰσηκούσθη ἡ δέησίς μου·

ἔσωσας γάρ με ἐξ ἀπωλείας καὶ ἐξείλου με ἐκ καιροῦ πονηροῦ. διὰ τοῦτο ἐξομολογήσομαι καὶ αἰνέσω σε καὶ εὐλογήσω τῷ ὀνόματι Κυρίου.

Σοφία Σειράχ

Μετάφραση

Θα σε δοξολογήσω, Κυριε Βασιλεύ, θα υμνολογήσω σέ, τον Θεόν τον σωτήρα μου. Θα δοξολογήσω το Ονομά σου·

διότι έγινες δι' εμέ σκεπαστής και βοηθός, εγλύτωσες την ζωήν μου από καταστροφήν και από παγίδα συκοφαντικής γλώσσης, από χείλη που εργάζονται το ψεύδος· εγινες βοηθός μου εναντίον των εχθρών μου, οι οποίοι με περιεκύκλωναν.

Κατά το μέγα σου έλεος και δια το άγιον Ονομά σου με εγλύτωσες από εχθρούς, οι οποίοι έτριζαν τους οδόντας των έτοιμοι να με καταφάγουν, από τα χέρια εκείνων οι οποίοι επιζητούν να μου αφαιρέσουν την ζωήν και από πολλάς άλλας θλίψεις, τας οποίας είχα.

Από πνιγμόν, από πυρ που έκαιεν ολόγυρά μου, ανάμεσα από πυρ, το οποίον εγώ δεν είχα ανάψει.

Με έσωσες από τα βάθη της κοιλίας του άδου, από ακάθαρτον γλώσσαν και από λόγον ψευδή.

Αυτό άδικον συκοφαντικήν γλώσσαν, που με διέβαλε προς βασιλέα, ήγγισεν η ψυχή μου έως τον θάνατον και η ζωη μου επλησίασεν εις τα βάθη του άδου.

Εχθροί και θλίψεις με περιεκύκλωσαν από όλα τα μέρη και δεν υπήρχε κανείς να με βοηθήση. Προσέβλεπα και επερίμενα ανθρωπίνην βοήθειαν και δεν παρουσιάζετο καμμία.

Και τότε, Κυριε, ενεθυμήθην το έλεός σου, τα θαυμαστά έργα σου δια μέσου των αιώνων, ότι δηλαδή βγάζεις από κινδύνους εκείνους, που μένουν πιστοί εις σέ, και τους σώζεις από τα χέρια των ειδωλολατρικών λαών.

Και ανύψωσα από την γην προς τον ουρανόν την ικεσίαν μου και θερμώς σε παρεκάλεσα, να με γλυτώσης από τον θάνατον.

Παρεκάλεσα τυν Κυριον, τον πατέρα του Κυρίου μου, να μη με εγκαταλείψη εις τας ημέρας της θλίψεώς μου, εις εποχήν που επικρατούν υπερήφανοι και δεν υπάρχει καμμία βοήθεια από αυτούς.

Θα επαινώ το Ονομά σου πάντοτε, θα σε δοξολογώ με ευγνωμοσύνην. Η δέησίς μου έγινε δεκτή.

Διότι, πράγματι, συ με έσωσες από τον όλεθρον. Με εγλύτωσες εις περίοδον πειρασμών και κινδύνων· δια τούτο θα σε δοξολογώ, θα σε υμνώ, θα ευλογώ το Ονομά σου, Κυριε.

Γυρίζοντας στην πατρίδα της ψυχής μας..

Πηγή

Πότε δυστυχούμε; Συνήθως όταν δεν αποδεχόμαστε την πραγματικότητα. Δεν συμφιλιωνόμαστε με τον εαυτό μας, και ιδιαιτέρως με τον σκοτεινό κομμάτι του, εκείνο που θέλουμε να κρύψουμε ακόμη και απ' εμάς τους ίδιους. Απεχθανόμαστε αυτό που είμαστε γι αυτό και στη καθημερινότητα μας υποδυόμαστε ρόλους, ώστε να μην ζήσουμε ποτέ την πραγματικότητα μας. Έτσι όμως, φεύγουμε μακριά από την πατρίδα της ψυχή μας. Ξενιτευόμαστε στην φαντασία που έχει εχθρό της την πραγματικότητα.

Η θεραπεία ξεκινάει πάντα με την αποδοχή. Κανείς δε μπορεί να καθαρίσει έναν χώρο εάν πρώτα δεν αποδεχθεί ότι έχει βρωμιά. Είμαι πλέον πεπεισμένος ότι η θέα είναι εκεί στα υπόγεια, και το σκοτάδι μας είναι προϋπόθεση να λάμψει το φως του Χριστού. Όλες οι «αμαρτίες» είναι ευκαιρίες και δρόμοι για τον παράδεισο. Μια αλλαγή χρειάζεται στον προορισμό...

π. Λίβυος