Από τότε που ήρθε ο
Χριστός στον κόσμο, ήλθε και για τον άνθρωπο ο καιρός· αλλά όχι για τον άνθρωπο
που αποκόπηκε από τον Θεό, που χωρίστηκε από Αυτόν, έγινε ξένος γι’ Αυτόν, αλλά
μία υπέροχη περίοδος όπου στη ζωή του ανθρώπου, σ’ εκείνους που έχουν
ανακαλύψει τον Χριστό, που πίστεψαν σ’ Αυτόν, που έγιναν ένα με Εκείνον -
εκείνοι στους οποίους έχει εμπιστευθεί την φροντίδα του κόσμου Του – οι
άνθρωποι μπορούν να δεχτούν μαζί την θεία και την ανθρώπινη ευσπλαχνία και να
γνωρίσουν την ανθρώπινη συμπόνια, την αγάπη, την χαρά.
Δεν είναι αυτό ένα
σπουδαίο κάλεσμα, δεν είναι κάτι που θα μπορούσε να μας κάνει ικανούς για
μεγάλα πράγματα; Ο χρόνος του Θεού και ο χρόνος του ανθρώπου είναι ένας, όχι
μόνο μέσα από τον Υιό του Θεού, αλλά και μέσα από την μυστηριακή σαρκωμένη
παρουσία που ο καθένας μας συμβολίζει, η παρουσία του Θεού στην σάρκα, στην
ανθρώπινη συμπόνια, στην ανθρώπινη αγάπη, κι αυτό είναι μια σοβαρή αξίωση και
μια πρόκληση που το Ευαγγέλιο μας παρουσιάζει. Έχουμε για τον πλησίον μας και
για όσους βρίσκονται πιο μακριά, αυτό το είδος της ανθρωπιάς; Νέα ανθρωπιά, νέα
πλάσματα, νέοι άνθρωποι με μια φρεσκάδα μιας ζωής ανακαινισμένης, της ζωής του
Θεού. Αυτό είναι εκείνο που καλούμαστε να γίνουμε.
Ας προβληματιστούμε
πάνω σ’ αυτό, ας πάρουμε μια απόφαση, ας κάνουμε μια κίνηση κι ας γίνουμε μια
εικόνα του Θεού, όχι μόνο με την αγάπη να λάμπει στα μάτια μας, όχι μόνο με τα
λόγια που θα πούμε, αλλά επίσης σε κάθε ενέργεια και πράξη, τότε ο ανθρώπινος
χρόνος θα γίνει η ημέρα του Υιού του Θεού, η ημέρα του Κυρίου. Αμήν
Χριστός Ανέστη! Αληθώς
Ανέστη!
π.
Αντώνιος Μπλούμ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου