ΧΟΣΕ ΟΥΑΤΑΝΑΜΠΕ
‘Έζησε ανάμεσά μας’
Το Τελευταίο Δείπνο
La Última Cena
[....]Διακριτικά εγκατέλειψα την τραπεζαρία την ώρα που Εκείνος έλεγε:
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .κάθε κομμάτι άρτου που δέχεστε είμαι εγώ.
Ένας από τους δώδεκα ρώτησε:
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .μήπως αρχίζεις κάποια παραβολή, Διδάσκαλε;
Μακριά σκέφθηκα πόσο λίγη συναίσθηση έχουν οι μαθητές του
που δεν βλέπουν ότι ο άνθρωπος σημαδεμένος είναι απ' το θάνατο
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .και ότι άρτος ή σάρκα το ίδιο είναι!
Όταν έφυγαν
η γειτόνισσα με κατηγόρησε για υπερβολική και φαντασιόπληκτη:
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .Εκείνος πάντα συμβολικά μιλάει, μου είπε'
όμως στην άδεια τραπεζαρία, ανάμεσα στα ψίχουλα και στο κρασί,
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .ένιωσα την καθάρια μυρωδιά μιας πληγής.
La Última Cena
[....]Διακριτικά εγκατέλειψα την τραπεζαρία την ώρα που Εκείνος έλεγε:
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .κάθε κομμάτι άρτου που δέχεστε είμαι εγώ.
Ένας από τους δώδεκα ρώτησε:
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .μήπως αρχίζεις κάποια παραβολή, Διδάσκαλε;
Μακριά σκέφθηκα πόσο λίγη συναίσθηση έχουν οι μαθητές του
που δεν βλέπουν ότι ο άνθρωπος σημαδεμένος είναι απ' το θάνατο
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .και ότι άρτος ή σάρκα το ίδιο είναι!
Όταν έφυγαν
η γειτόνισσα με κατηγόρησε για υπερβολική και φαντασιόπληκτη:
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .Εκείνος πάντα συμβολικά μιλάει, μου είπε'
όμως στην άδεια τραπεζαρία, ανάμεσα στα ψίχουλα και στο κρασί,
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .ένιωσα την καθάρια μυρωδιά μιας πληγής.
H προσευχή στη Γεθσημανή
Oración en Getsemaní
Δεν μεγαλώνουν οι ελιές ποτέ, από τον ζήλο τον αποφασιστικό
τον ουράνιο, ψηλώνοντας ίσιες και αδίστακτες.
Οι ελιές συστρέφονται, άγριες και γεμάτες ρόζους
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .σαν άνθρωποι βασανισμένοι.
Ανάμεσα τους ν' αποσυρθείς ήρθες σαν βουνό ασήκωτο.
Βατράχια και πτηνά γονατιστό σε βλέπουν και συντριμμένο
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .και ύστερα στα δικά τους επιστρέφουν:
τα βατράχια πίσω από τα έντομα
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .και τα πτηνά κελαϊδώντας το βαρβάτιασμά τους:
αυτή είναι η μοναξιά
όταν τίποτα δεν σου ταιριάζει.
....
Oración en Getsemaní
Δεν μεγαλώνουν οι ελιές ποτέ, από τον ζήλο τον αποφασιστικό
τον ουράνιο, ψηλώνοντας ίσιες και αδίστακτες.
Οι ελιές συστρέφονται, άγριες και γεμάτες ρόζους
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .σαν άνθρωποι βασανισμένοι.
Ανάμεσα τους ν' αποσυρθείς ήρθες σαν βουνό ασήκωτο.
Βατράχια και πτηνά γονατιστό σε βλέπουν και συντριμμένο
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .και ύστερα στα δικά τους επιστρέφουν:
τα βατράχια πίσω από τα έντομα
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .και τα πτηνά κελαϊδώντας το βαρβάτιασμά τους:
αυτή είναι η μοναξιά
όταν τίποτα δεν σου ταιριάζει.
....
Η άρνηση του Πέτρου
Negación de Pedro
[....] Έτσι σκυφτός, σιμά στο Κυβερνείο περπατάω
με σκεπασμένο πρόσωπο, στραμμένος
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .προς τους τοίχους. Όλα
γκρεμίζονται στο γύρω μου.
Αν η ψυχή μου θα σ' αρνηθεί τώρα όπως το ανήγγειλες
δεν ξέρω αν θα 'ναι από φόβο
ή από εκείνη την απελπισία
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .που πιότερο χολή θα αποκαλούσα.
Negación de Pedro
[....] Έτσι σκυφτός, σιμά στο Κυβερνείο περπατάω
με σκεπασμένο πρόσωπο, στραμμένος
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .προς τους τοίχους. Όλα
γκρεμίζονται στο γύρω μου.
Αν η ψυχή μου θα σ' αρνηθεί τώρα όπως το ανήγγειλες
δεν ξέρω αν θα 'ναι από φόβο
ή από εκείνη την απελπισία
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .που πιότερο χολή θα αποκαλούσα.
Οι αποκοιμηθέντες Μαθητές
Los Discípulos dormidos
Σε περιμέναμε, Κύριε, κοπάδι εξουθενωμένο
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .στους πρόποδες του λόφου.
Η μέρα είναι μια μακρά αναταραχή μαζί Σου.
Τα θαύματα σου μας βάζουν σε έναν κόσμο ξεχωριστό. Όταν
με τόση ευκολία σε βλέπουμε να λύνεις
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .τα αδύνατα, η προσπάθεια
να παραμείνουμε Πέτρος, Ιωάννης, Ανδρέας ή Ιάκωβος
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .εξουθενώνει.
....
Los Discípulos dormidos
Σε περιμέναμε, Κύριε, κοπάδι εξουθενωμένο
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .στους πρόποδες του λόφου.
Η μέρα είναι μια μακρά αναταραχή μαζί Σου.
Τα θαύματα σου μας βάζουν σε έναν κόσμο ξεχωριστό. Όταν
με τόση ευκολία σε βλέπουμε να λύνεις
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .τα αδύνατα, η προσπάθεια
να παραμείνουμε Πέτρος, Ιωάννης, Ανδρέας ή Ιάκωβος
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .εξουθενώνει.
....