«… Κάθε άνθρωπος,
βλέπει στους άλλους μόνον αυτό, που γνώρισε με την πνευματική του πείρα για τον
εαυτό του. Γ’ αυτό η στάση του ανθρώπου προς τον πλησίον του είναι σίγουρο
κριτήριο για το βαθμό αυτογνωσίας στον οποίο έφτασε. Όποιος έμαθε από τον ίδιο
του τον εαυτό του σε ποιο βάθος και σε ποια ένταση μπορούν να φτάσουν οι οδύνες
του ανθρωπίνου πνεύματος, όταν αποχωριστή από το φως της αληθινής υπάρξεως, κι
όποιος κοντά σ’ αυτό έμαθε και το μεγαλείο του ανθρώπου, όταν βρίσκεται κοντά
στο Θεό. Μόνο αυτός γνωρίζει πως κάθε ανθρώπινη ύπαρξη έχει αιώνια αξία,
μεγαλύτερη απ’ όλο τον υπόλοιπο κόσμο….».
«… Αγωνίζομαι να
περιγράψω την Επιστήμην, την πλέον μεγαλειώδη εξ όσων γνωρίζει η Γη και ο
Ουρανός. Αφομοιούται αύτη ουχί εν ολίγοις χρόνοις ακαδημαϊκών σπουδών, αλλά δι’
όλης της υπάρξεως ημών. Η οντολογική και ουχί αφηρημένη γνώσις αποκτάται δια
της συμμετοχής ημών εις το είναι. Δια το της φλογεράς μετανοίας και της
διαμονής ημών εν τω πνεύματι των εντολών δίδεται εις ημάς η φοβερά αύτη
ευλογία...».
«…Προσήλωσε το νου σου
στο Θεό και θα ‘ρθει η στιγμή κατά την οποία θα αισθανθείς το άγγιγμα του
Αιώνιου Πνεύματος στην καρδιά σου. Αυτό το θαυμάσιο πλησίασμα του πανάγιου
Θεού, υψώνει το πνεύμα στις σφαίρες του άκτιστου Όντος και ο νους λαβαίνει
πείρα όλων όσα υπάρχουν εκεί. Η αγάπη ξεχειλίζει σαν ποταμός φωτός σε όλη την
κτίση. Η φυσική καρδιά αισθάνεται αυτή την αγάπη σαν πνευματική, μεταφυσική…».
Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΖΩΗ ΜΟΥ, Η πείρα της αιωνιότητας με την προσευχή, σελ.109
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου