Αγαπώ τον Χριστό και
μόνον για τη μοναξιά του. Και αυτή η μοναξιά δεν είναι απλώς η σωματική
εγκατάλειψη από όλους μπροστά στον Σταυρό. Μόνον η Παναγία, ο Ιωάννης κι ένας
ληστής τον συμπαραστάθηκαν. Ακόμη και ο θεός-Πατήρ τον εγκατέλειψε σωματικά
(«θεέ μου ίνα τί με εγκατέλιπες;»).
Απείρως σκληρότερη μοναξιά είναι η ψυχική
εγκατάλειψη. Κανείς δεν καταλάβαινε το νόημα της πράξης του, τη στιγμή που ο
ίδιος ένιωθε τον Πόνο όλου του κόσμου, τον Πόνο όλων των ανθρώπων από Αδάμ ως
τον τελευταίο άνθρωπο μέχρι συντέλειας του κόσμου. Περίλυπος έως θανάτου
όχι για τον Σταυρό που τον περίμενε, αλλά για τον Πόνο του Ανθρώπου, είπε
τελικά από Αγάπη: «Πατέρα, ας γίνει όπως θέλεις».
απόσπασμα ομιλίας του Χαρίτωνα Καρανάσιου: "Όταν πεθαίνει ο Θεός. Η μοναξιά του
Χριστού". Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία εδώ
Ας συμπορευθούμε και ας
συσταυρωθούμε! Ας είμαστε κοντά στον Κύριο τόσο σωματικώς, παρακολουθώντας τις υπέροχες
ακολουθίες της Εκκλησίας μας, όσο και ψυχικώς, με το να έχουμε τα ανάλογα, άγια
και ουράνια αισθήματα.
Ας υποχωρήσουν οι
ποικίλες έγνοιες και φροντίδες μας και ας δεσπόζουν μέσα μας τα γεγονότα της
σωτηρίας μας. Ας μην είμαστε ξένοι προς τα αισθήματα του Κυρίου. Να σκεπτόμαστε
τα Πάθη Του, με τα οποία μας λύτρωσε από τη σκλαβιά της αμαρτίας και τη δυναστεία
του διαβόλου. Ας αποτελούν αυτά βαθειά ατμόσφαιρα της ψυχής μας. Ας νεκρώσουμε
τα δικά μας πάθη και τον αμαρτωλό εαυτό μας και ας απομακρυνθούμε επιτέλους από
τη ματαιότητα του κόσμου. Θα είναι τραγικό να εορτάζουμε τα Πάθη του Κυρίου και
ουσιαστικά να Τον αφήνουμε και πάλι μόνο!
Ο απόστολος Παύλος το εξέφρασε
απόλυτα αυτό, λέγοντας τα συγκλονιστικά λόγια: «Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δε οὐκέτι
ἐγώ, ζῇ δε ἐν ἐμοί Χριστός» (Γαλ. β’ 20).
Έτσι η Μεγάλη Εβδομάδα
θα γίνει για μας κάτι παραπάνω από Μεγάλη. Θα γίνει αιώνια ζωή, ασύλληπτη ευτυχία
και αρχή του Παραδείσου!
«Δεῦτε
οὖν καὶ ἡμεῖς, κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθῶμεν αὐτῷ, καὶ συσταυρωθῶμεν,
καὶ νεκρωθῶμεν δι' αὐτόν, ταῖς τοῦ βίου ἡδοναῖς»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου