Στην Σαμαρείτιδα – Άγιος Ρωμανός ο Μελωδός

Πηγή

Οὐκ ἤς ἀξία τοῦ ἔχειν καί ἔχεις ἄπερ κατέχεις

σύ τήν χάριν τοῦ δόντος μή οὔν ὄκνει διανέμειν

τοῖς αἰτούσιν, ὡς μετέδωκε ποτέ ἡ Σαμαρείτις

ἀντλήσασα γάρ μόνη παρέσχε καί ἐτέροις οὗπερ ἔλαβεν

οὐδείς αὐτήν ἠτεῖτο καί πάσιν ἐδωρεῖτο ἀφθόνως τοῦ

χαρίσματος

διψᾶ καί δαψιλεύεται, μή πιοῦσα ποτίζει

ἀκμήν μή γευσαμένη, ἀλλ’ ὡς μεμεθυσμένη τοῖς

ὁμοφύλοις κράζει

«Δεῦτε ὁρᾶτε νάμα ὁ εὗρον μή οὗτος πέλει ὄντως

ὁ παρέχων

ἀγαλλίασιν καί ἀπολύτρωσιν;»

Δεν σου πρέπει να έχεις, ψυχή μου, και όσα έχεις και βαστάς

Τα χρωστάς στη Χάρη Εκείνου που σου τάδωκε. Μην

παραμελείς λοιπόν να διαμοιράζεις

τα καλά σου σε όσους τα ζητούνε, όπως τα διέδωσε κάποτε η

Σαμαρείτις.

Γιατί ενώ άντλησε μόνη της πρόσφερε και στους άλλους από αυτό που

έλαβε.

Κανείς δεν της εγύρευε και σ’όλους δώρο πρόσφερνε

απλόχερα απ΄το χάρισμα.

Διψά κι ολόγυρα σκορπίζει, δίχως να πιεί ποτίζει.

Ακόμη δεν καλογεύτηκε και σαν μεθυσμένη στους

συμπατριώτες της φωνάζει.

«Ελάτε και δείτε νερό που ευρήκα. Μήπως Αυτός είναι πράγματι

Εκείνος που δίνει

Χαρά μεγάλη και Σωτηρία;»

(β’ οίκος εκ των κβ΄οίκων)

 Νεοελληνική απόδοση: Αρχιμανδρίτης Ανανίας Κουστένης