Σ’ έναν μοναχικό ερημίτη έφτασαν μια μέρα κάποιοι
επισκέπτες.
Τον ρώτησαν:
- Τι νόημα έχει η ζωή σου στην ησυχία;
Ο μοναχός εκείνη τη στιγμή μόλις έβγαζε νερό από ένα
βαθύ πηγάδι. Είπε:
- Κοιτάξτε στο πηγάδι! Τι βλέπετε;
Εκείνοι κοίταξαν και είπαν:
- Τίποτα.
Μετά από λίγο ο μοναχός τούς είπε ξανά:
- Κοιτάξτε στο πηγάδι! Τι βλέπετε;
Εκείνοι κοίταξαν πάλι κάτω.
- Ναι, τώρα βλέπουμε τα πρόσωπά μας.
Και ο μοναχός απάντησε:
- Βλέπετε πριν, όταν έβγαλα νερό, το νερό ήταν
ταραγμένο. Τώρα είναι ήρεμο. Αυτή είναι η εμπειρία της ησυχίας. Να μπορείς να
βλέπεις τον εαυτό σου!
απόσπασμα από το “Γεροντικό”
2 σχόλια:
κι αν τρομάξει κανείς από την εικόνα που θα αντικρύσει στο πηγάδι;;;
«Έξω του Θεού της Αγάπης, το παν στερείται νοήματος. Η ψυχή βλέπει εαυτήν ερριμένη εις το σκότος του θανάτου. Ο φόβος εκ του σκότους τούτου είναι μαρτυρικός, διότι τούτο δεν υπάρχει μόνον πέριξ εμού, αλλ' εδρεύει εν εμοί»...
Τότε θα θυμηθούμε τον Ψαλμό ΚΒ' (22) τῷ Δαυΐδ
Κύριος ποιμαίνει με, καὶ οὐδέν με ὑστερήσει.
Εἰς τόπον χλόης, ἐκεῖ με κατεσκήνωσεν. Ἐπὶ ὕδατος ἀναπαύσεως ἐξέθρεψέ με.
Τὴν ψυχήν μου ἐπέστρεψεν, ὡδήγησέ με ἐπὶ τρίβους δικαιοσύνης, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ.
Ἐὰν γὰρ καὶ πορευθῶ ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου, οὐ φοβηθήσομαι κακά, ὅτι σὺ μετ᾿ ἐμοῦ εἶ.
Ἡ ῥάβδος σου καὶ ἡ βακτηρία σου αὗταί με παρεκάλεσαν.
Ἡτοίμασας ἐνώπιόν μου τράπεζαν, ἐξ ἐναντίας τῶν θλιβόντων με.
Ἐλίπανας ἐν ἐλαίῳ τὴν κεφαλήν μου, καὶ τὸ ποτήριόν σου μεθύσκον με ὡσεὶ κράτιστον.
Καὶ τὸ ἔλεός σου καταδιώξει με πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου, καὶ τὸ κατοικεῖν με ἐν οἴκῳ Κυρίου εἰς μακρότητα ἡμερῶν.
Δημοσίευση σχολίου