Συν-χωρέσεις..

νὰ γίνομαι ἄνεμος γιὰ τὸ χαρταετὸ καὶ

χαρταετὸς γιὰ τὸν ἄνεμο,ἀκόμη καὶ ὅταν 

οὐρανὸς δὲν ὑπάρχει

Ελύτης

…Όταν κάποιος δεν έχει αποδεχθεί τον εαυτό του, αυτή την άρνηση την προβάλλει παντού. Όλα τού φταίνε, γιατί τού φταίει η ίδια η ύπαρξη.  Εάν δεν επέλθει η εσωτερική συμφιλίωση, η εξωτερική γκρίνια, ως μορφή επιθετικότητας θα παραμένει απέναντι στην ζωή.

Στο ποσοστό που συμφιλιωνόμαστε με τον εαυτό μας, αντέχουμε και τον διπλανό μας, και όταν αγαπήσουμε την ζωή, τότε νικάμε και τον θάνατο.

Ο γκρινιάρης είναι το αντίθετο του δοξολογικού και ευχαριστιακού ανθρώπου. Ο δοξολογικός άνθρωπος ευχαριστεί για όλα και όλους. Για τα καλά και τα κακά, γνωρίζοντας ότι όλα προέρχονται από τον Θεό ως μέσα γνωριμίας μαζί Του και με τον βαθύτερο εαυτό μας.  «Γι’αυτό λέω, η δοξολογία είναι μεγάλη υπόθεση. Από μας εξαρτάται αν θα γευθούμε ή όχι τις ευλογίες που μας δίνει ο Θεός».

Σ’ αυτή την ζωή ο Θεός θα μας δώσει τα χάδια Του. Το χάδι του Θεού θα απλωθεί πάνω σε όλους τους ανθρώπους με διαφορετικούς και ίσως αντιφατικούς τρόπους. Ας μην ξεχνάμε ότι οι δρόμοι και οι τρόποι με τους οποίους ο Θεός προσεγγίζει το ανθρώπινο πρόσωπο, είναι εντελώς παράδοξοι. Δεν εμπίπτουν στην δική μας λογική και εκλογίκευση, στον έλεγχο και την ανάλυσή μας. Δεν μπαίνουν ακόμη και μέσα στους νόμους και την ηθική μας. Το χάδι του θεού δεν το ερμηνεύουμε αλλά το βιώνουμε. Δεν το αναλύουμε αλλά το γευόμαστε. Είναι εμπειρία και όχι ερμηνεία. Πόσοι άνθρωποι τρώνε μόνον ξερό παξιμάδι, αλλά μέρα-νύχτα δοξολογούν τον Θεό και τρέφονται με ουράνια γλυκύτητα! Αυτοί οι άνθρωποι αποκτούν πνευματική ευαισθησία και γνωρίζουν τα χάδια του Θεού…

Τα χάδια του Θεού είναι η αγαπητική παρουσία Του, οι ευλογίες Του μέσα στην ζωή μας. Είναι αυτό το χάδι που προσπαθεί απεγνωσμένα να σωπάσει το αρχαϊκό κλάμα μας, να καλύψει την μεγάλη έλλειψη. Να φανερώσει ότι ο Θεός είναι, ήταν και θα παραμείνει μία ανοιχτή αγκαλιά που συν-χωρεί τα πάθη και ηρεμεί τους καημούς μας. Στο ποσοστό που επιτρέπουμε στον εαυτό μας να βιώσει την αγκαλιά και το χάδι του Θεού, η γκρίνια μεταμορφώνεται σε δοξολογία και ευχαριστία…

π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος

Από το βιβλίο “Η ενοχή της χαράς”, εκδ. Αρμός, 2016, σελ. 79-81