Ο Απόστολος Παύλος,
αναφερόμενος στην πνευματική ζωή, λέγει ότι η αρχή της υποστάσεως του ανθρώπου
είναι η ζωντανή πίστη στην αλήθεια. «Μέτοχοι γαρ γεγόναμεν του Χριστού, εάνπερ
την αρχήν της υποστάσεως μέχρι τέλους βεβαίαν κατάσχωμεν», δηλαδή, θα έχωμεν
συμμετοχήν εις τον Χριστόν, εάν πράγματι διατηρήσομε μέχρι τέλους σταθερά την
πίστιν με την οποίαν ελάβομεν την πραγματική μας υπόσταση και ανεγεννήθημεν εις
τον Χριστόν (Εβρ. 3, 14). Τούτο, διότι, καθώς αναφέρει ο ίδιος Απόστολος, χωρίς
πίστιν είναι αδύνατον να γίνει τις ευάρεστος εις τον Θεόν «χωρίς δε πίστεως
αδύνατον ευαρεστήσαι, πιστεύσαι γαρ δει τον προσερχόμενον τω Θεώ ότι εστί και
τοις εκζητούσιν αυτόν μισθαποδότης γίνεται» (Έβρ. 11, 6), «δικαιοσύνη δε Θεού
διά πίστεως Ιησού Χριστού εις πάντας και επί πάντας τους πιστεύοντας» δηλ.
δικαίωση εκ μέρους του Θεού διά της πίστεως εις τον Ιησού Χριστό για όλους και
σε όλους που πιστεύουν. (Ρωμ. 3, 22-23). Με την βοήθεια της πίστεως δίνεται η
σωτηρία σε όλους που πιστεύουν.
Είναι φανερό, ότι εδώ
πρόκειται για την ορθή πίστη, για τον Λόγο του Θεού, ο οποίος είναι η Αλήθεια η
οποία ελευθερώνει τον άνθρωπο (Ίω. 8, 32), τον αγιάζει (Ίω. 17, 17) και του
ανοίγει τον δρόμο προς την ζωή (Ίω. 14, 6).
«Δει πάντως πίστεως
μεν», λέγει ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, «και προ γε των άλλων ορθής»,
προσθέτει. Οπωσδήποτε απαιτείται πίστη, αλλά προ παντός άλλου απαιτείται πίστη
ορθή. Όμως, εδώ δεν πρόκειται για πίστη σε αλήθειες θεωρητικά. Πρόκειται για
την πίστη μας στο ίδιο το πρόσωπο του Χριστού.
«Ότι εάν ομολογήσης εν
τω ονόματι σου Κύριον Ιησούν, και πιστεύσης εν τη καρδία σου ότι ο Θεός αυτόν
ήγειρεν εκ νεκρών, σωθήση» (Ρωμ. 10, 9).
Με την καρδιά μας να
πιστεύουμε. Χωρίς την παραμικρή αμφιβολία. Ο Χριστός είναι ο ζωντανός Κύριος.
Σταυρώθηκε, ναι, και πέθανε πάνω στο Σταυρό, ναι, και ετάφη. Αλλά δεν παρέμεινε
νεκρός. Ακολούθησε η Ανάσταση. Ήταν και αληθινός άνθρωπος ο Χριστός γι’ αυτό
και έπαθε και πέθανε στο Σταυρό. Αλλ’ ήταν και αληθινός Θεός. Η Θεότητα
ανέστησε την ανθρωπότητα, η ενέργεια της Θεότητας νίκησε το θάνατο και έθεσε σε
λειτουργία το γεγονός της αναστάσεως.
Η δική Του ανάσταση
γίνεται δική μας με την πίστη και την ομολογία Η κρυμμένη, ως θησαυρός
πολύτιμος, πίστη εκτίθεται μπροστά στους ανθρώπους γίνεται ομολογία. Αυτό έκανε
ό Θεός και για μας. Ο Θεός Λόγος ήταν κρυμμένος. Και αποκαλύφθηκε, φανερώθηκε
και μίλησε. «Ο Λόγος σαρξ έγένετο» (Ίωάν. 1,14). Θα μπορούσε ο Χριστός να έλθει
στον κόσμο και να πάει κατ’ ευθείαν στο Σταυρό, χωρίς να μιλήσει καθόλου, χωρίς
να διδάξει. Δεν ενήργησε όμως έτσι. Ήλθε και δίδαξε. Κήρυξε «παρρησία», δημόσια
για να μας διδάξει ότι δεν είναι δυνατόν να σωθούμε εάν δεν πιστεύσουμε και δεν
ομολογήσουμε.
Ο άγιος Μάξιμος, όταν
κάνει λόγο για την πίστη, μιλά για την «ενυπόστατον πίστιν, διά τον Λόγον του
Θεού ο οποίος έχει σαρκωθεί μέσα μας, για ένα γεγονός το οποίο φανερώνεται σε
ολόκληρη τη ζωή μας, «ταις εντολαίς σωματούμενος». Αυτό ήθελε να πει ο
Απόστολος, όταν διεκήρυττε, χωρίς δισταγμό, ότι έχει παύσει πλέον να ζει ο
ίδιος και μέσα του έχει σαρκωθεί και ζει ο ίδιος ό Χριστός. «Ζω δε ουκέτι εγώ,
ζει δε εν εμοί Χριστός» (Γαλ. 2, 20). «Εάν τε γαρ ζώμεν τω Κυρίω ζώμεν, εάν τε
αποθνήσκωμεν τω Κυρίω αποθνήσκωμεν, εάν τε ουν ζώμεν εάν τε αποθνήσκωμεν, του
Κυρίου εσμέν» (Ρωμ. 14, 8). «Εμοί το ζην Χριστός και το αποθανείν κέρδος»
(Φιλιππ. 1, 21).
Με ποιο τρόπο θα
σαρκωθεί μέσα μας ο θεάνθρωπος Χριστός; «Εκείνος ο όποιος θα
πιει το νερό το οποίο εγώ θα του δώσω, δεν θα διψάσει ποτέ, αλλά το νερό το
οποίο θα του δώσω θα γίνει μία εσωτερική πηγή νερού η οποία θα αναβλύζει εις ζωήν
αιώνιον», λέγει ο Χριστός (Ίω. 4, 14).
Ποιο είναι αυτό το νερό; Εδώ πρόκειται για την
σαρκωμένη αλήθεια, για τον σαρκωμένο Λόγο του Θεού, για την ενυπόστατο πίστη,
για την πίστη, δηλαδή, στο πρόσωπο του Χριστού το οποίο έχει λάβει υπόσταση
μέσα μας…
π.
Αντωνίου Αλεβιζόπουλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου