Όταν κάποιος έρχεται
αντιμέτωπος με την πραγματικότητα του εαυτού του, συνήθως δημιουργείται μια
βαθιά σύγκρουση μέσα του, ανάμεσα στις ψεύτικες δυνάμεις που στηρίζουν τον
εαυτό του και την πραγματική του αδυναμία. Παρόλο πού αυτή η σύγκρουση είναι
τόσο έντονη, κάνουμε τρομερές προσπάθειες να την αγνοήσουμε. Ο βασικός λόγος
γι' αυτό είναι το ότι αυτή η σύγκρουση προκαλεί αρκετό πόνο, γιατί αναγκάζει
τον άνθρωπο να παραδεχθεί τη δική του ανθρώπινη αδυναμία να αντιμετωπίσει τη
ζωή.
Η δυσκολία του σημερινού
άνθρωπου να δεχθεί την αδυναμία του και να αντιμετωπίσει το υπαρξιακό του κενό
εκφράζεται με την ανάπτυξη του τεχνοκρατικού πολιτισμού. Κτίζονται και
κατασκευάζονται πράγματα πού μας προκαλούν κατάπληξη και θαυμασμό. Για να
καλύψουμε το κενό πού νιώθουμε, αγοράζουμε τόσα πολλά αντικείμενα πού δεν
χωράνε στα σπίτια μας. Ακούμε στερεοφωνικά συστήματα πού η μέγιστη έντασή τους
βάζει σε κίνδυνο την ακοή μας... Ο φανταστικός και τεχνητός κόσμος πού έχουμε
δημιουργήσει γύρω απ' τα Χριστούγεννα, ιδιαίτερα με τα διάφορα «παιχνίδια»
μας, εκφράζει επίσης αυτή τη δυσκολία.
Όλη αύτη η ανάπτυξη δεν
είναι τίποτε άλλο παρά η προσπάθεια του σημερινού ανθρώπου να διαβεβαιώσει τον
εαυτό του ότι έχει τις δυνατότητες να συνεχίσει τη ζωή του, Η προσπάθεια αυτή,
όμως, δε δημιουργεί τίποτε άλλο από μια ψεύτικη δύναμη, μια υπερηφάνεια και
έναν εγωισμό πού καλύπτει τη χαμηλή αυτοεκτίμηση και το βασανιστικό συναίσθημα
κατωτερότητας. Γι' αυτό ο άγιος Γρηγόριος γράφει ότι η υπερηφάνεια δεν είναι
παρά μια «κατωφερής άνοδος». Επίσης, αύτη η ψεύτικη δύναμη δεν αφήνει κανένα
περιθώριο για το πλησίασμα των ανθρώπων, γιατί δημιουργεί σκληρότητα και
αναισθησία, η οποία με τη σειρά της εντείνει την προσωπική θλίψη και τον πόνο.
π.Σταύρος
Κοφινάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου