Η Αγάπη προσφέρθηκε και με υποδέχτηκε, όμως η ψυχή
μου αποτραβήχτηκε,
Ένοχη από σκόνη και αμαρτία.
Αλλά η Αγάπη άμεσα, παρατηρώντας ότι δίσταζα,
Από την πρώτη είσοδό μου,
Με πλησίασε, ρωτώντας με γλυκά,
εάν μου έλειπε κάτι.
Ένας καλεσμένος, απάντησα, που να αξίζει να
βρίσκεται εδώ:
Η Αγάπη είπε,
Εσύ θα είσαι αυτός.
Εγώ, ο αγενής, ο αγνώμων? Αχ αγαπητέ μου,
δεν μπορώ να σε αντικρίσω.
Η Αγάπη πήρε το χέρι μου, και απάντησε χαμογελώντας,
Ποιος έφτιαξε τα μάτια παρά εγώ?
Αλήθεια Κύριε, αλλά τα αμαύρωσα: άφησε την ντροπή
μου
να πάει εκεί που της αξίζει.
Και μήπως δεν γνωρίζεις, λέει η Αγάπη, ποιος βάσταξε
την ευθύνη?
Αγαπητέ μου, τότε εγώ θα υπηρετήσω.
Πρέπει να καθίσεις, λέει η αγάπη, και να γευτείς τη
σάρκα μου:
Και έτσι κάθισα και έφαγα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου