Ὁ φεύγων πάσας τάς κοσμικάς ἐπιθυμίας,
πάσης
λύπης
κοσμικῆς ἑαυτόν
ἀνώτερον
καθίστησι
Άγιος
Μάξιμος ο Ομολογητής
Τα πάντα στη ζωή μας
αρχίζουν με κάποια επιθυμία, επειδή ό,τι επιθυμούμε είναι και αυτό που
αγαπούμε, αυτό που μας τραβάει από τα μέσα, αυτό στο οποίο παραδινόμαστε… τι αγαπάμε, τι
επιθυμούμε, -όχι φυσικά επιπόλαια, αλλά βαθιά…
Δεν υπάρχει κάποια
μυστηριώδης κλήση που περνά κάθε στιγμή από τη ζωή σας· και κάπου στα βάθη της
ψυχής σας, δεν αισθάνεστε κάποιες φορές μια νοσταλγία για κάτι το διαφορετικό απ'
αυτό που γεμίζει τη ζωή σας από το πρωί μέχρι το βράδυ; Σταματήστε για μια
στιγμή, προσέξτε, εισέλθετε στην καρδιά σας, αφουγκραστείτε το εσωτερικό σας,
και θα βρείτε μέσα σας αυτή ακριβώς την παράξενη και όμορφη επιθυμία…
"Ιδού έστηκα επί
την θύραν και κρούω" (Άποκ. 3,20). Ακούς το σιγανό κτύπημα; Αυτή είναι η
πρώτη πρόσκληση της εκκλησίας, του Ευαγγελίου, και του Χρίστου: επιθύμησε κάτι
άλλο, πάρε μια βαθιά αναπνοή από κάτι άλλο, θυμήσου κάτι άλλο. Και τη στιγμή ακριβώς
που σταματάμε για να ακούσουμε αυτή την κλήση είναι σαν ένα φρέσκο και
ευχάριστο αεράκι να φυσά στον μουχλιασμένο αέρα της άχαρης ζωής μας, και
αρχίζει έτσι η αργή επιστροφή.
Επιθυμία. Η ψυχή
παίρνει μια βαθιά ανάσα. Όλα γίνονται -έχουν κιόλας γίνει- διαφορετικά, νέα,
απεριόριστα σημαντικά. Ο ανθρωπάκος, με τα μάτια του καρφωμένα στο χώμα πάνω σε
γήινες επιθυμίες, τώρα παύει να είναι ανθρωπάκος καθώς αρχίζει η νίκη μέσα του.
Εδώ βρίσκεται η αρχή, το πρώτο βήμα από τα έξω προς τα μέσα, προς αυτή τη μυστηριώδη
πατρίδα που όλοι οι άνθρωποι, συχνά ασυνείδητα, νοσταλγούν και επιθυμούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου