Η αγνότητα

Πηγή

“Ανοίγει μές στο μυστικό περβόλι ένα ρόδο

λαμπρό την κονταυγή βεργολυγώντας πάνω στο στελέχι του,

ολότελα κρυμμένο μές στα φύλλα του, που γίνονται

παρθενική σκέπη της ντροπαλοσύνης του. Μέσ΄από κείνα

μόλις που σταλάζει και κάθεται απάνω του άχραντη δρόσο τ΄ουρανού,

και μόλις που τολμά τα φύλλα αυτά να τα φιλήση ο ζέφυρος

ο πιο αγνός με την ερωτική πνοή του.

Όποιος μ΄αυτό την άσπιλή του κόμη ανθοστολίση,

θα σκεπαστή όλη η όψη του με την παρθενικότητα,

που τόσο χαίρεται σ΄αυτήν η πρώτη αγάπη. Με το ρόδο

αυτό πλέξανε στεφάνι οι Άγγελοι, όταν έφτασε

στον Παράδεισο η Δέσποινα, που για κείνην,

ύστερ΄από το Θεό, αγάλλονται οι ουρανοί.”

Από το σονέτο La Castita (η αγνότητα) του Διονυσίου Σολωμού