Πρέπει νά μεγαλώσω τά ὅρια·
νά περπατήσω
στό εὐτυχισμένο ξέφωτο
μέ τό καλό νερό
καί νά μή σκέφτομαι τή
νύχτα, τόν καταιγισμό
τῆς πιθανῆς φωτιᾶς, τήν
ἔρημο, τή στάχτη, τήν ἀνθρώπινη ἥττα.
Νά ξανοιχτῶ
πάνω στή γῆ σφυρίζοντας
σά νά πηγαίνω
νά κάμω στό βουνό τόν ἥλιο
δαχτυλίδια
-ὡς νἄτανε ν’ ἀρραβωνιάσω
τάχα τήν εἰρήνη
τοῦ κόσμου μέ τήν ἱστορία
- ὡς νά πηγαίνω
σέ μιά δουλειά χαρούμενη
καί βιαστική,
σά νά πηγαίνω γι’ ἄγριες
φράουλες.
Νικηφόρος Βρεττάκος
Από την ενότητα "Εσωτερική Περιπέτεια"
που πρωτοδημοσιεύθηκε στην "ΟΔΟΙΠΟΡΙΑ 1967-1970", 1972
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου