Μετανιώνω που τρόχισα τόσα “όχι”,
για να πω τελικά τόσα “ναι”
που με μαχαίρωσαν…
Θα υπάρξουν φορές που
τα όριά σου θα δοκιμαστούν. Οι αντοχές σου το ίδιο. Θα γεννηθούν στιγμές που
δεν περίμενες πως θα ζούσες. Καλές ή κακές. Σίγουρα έντονες, δυναμικές. Που δε
σηκώνουν αναβολή.
Η καρδιά σου ας είναι
αυτή που θα κρατά το τιμόνι των επιλογών σου. Αυτή και μόνο αυτή. Να την
αγαπάς. Να την προσέχεις. Να την αφήνεις να ανασαίνει, να βλέπει, να’ναι
δροσερή και ζωντανή. Να κοιτάζει ψηλά. Να ονειρεύεται. Να μπορεί να’χει τη
δύναμη να λέει “ναι”. Ακόμη και “όχι”.
Καρδιά που γεύεται, που
βιώνει την αγάπη Του, δεν πρόκειται να χαθεί. Διότι όταν έχεις πεθάνει και έχεις
αναστηθεί μέσα στην καθημερινότητά σου, δε φοβάσαι πια. Όχι γιατί είσαι ανίκητος,
αλλά γιατί είσαι αναστημένος.
Υγ:
το τρίστιχο στην αρχή είναι από συνέντευξη της Κικής Δημουλά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου