Υπάρχουν κάτι ψυχές που
κάθε μέρα κάνουν μια επιπλέον βαριά εργασία. Ίσως την πιο επώδυνη. Παλεύουν,
ματώνουν στην κυριολεξία, να κρατηθούν στην ζωή. Αγωνίζονται για να μπορέσουν
να ζήσουν και σήμερα. Όχι για το ψωμί τους μα για την ψυχή τους, για την
ελπίδα.
Κόπος τεράστιος. Γεθσημάνια
αγωνία. Και καλά, εκείνος που δούλεψε και κουράστηκε το κορμί του, το βράδυ σαν
γυρίσει σπίτι του, θα αράξει, θα πέσει στο κρεβάτι του. Εκείνος όμως που
δούλεψε με την ψυχή του και τα υπόγεια διαμερίσματα της, για να μπορεί να πάρει
και σήμερα μια ανάσα, μια παράταση από την απόγνωση, το βράδυ θα πέσει στα
πατώματα.
Πολύ θα ήθελα να
προσκυνήσω αυτά τα πατώματα, μυρίζουν ανάσταση.
Κάθε Σταυρός κρύβει μια
Ανάσταση, κάθε πόνος μια ευλογία, κάθε
σκιά και φόβος κρατά ένα δώρο στα χέρια του. Σκίσε τα περιτυλίγματα του νου και
των ερμηνειών του και δες το.
π.Λίβυος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου