''O Τζόζεφ πήγε στο
σκοτεινό του σπίτι και άναψε τις λάμπες και τη σόμπα. Το ρολόι, που το ‘χε
κουρδίσει η Ελίζαμπετ, εξακολουθούσε να δουλεύει, διατηρώντας στο ελατήριό του
την πίεση του χεριού της, κι οι μάλλινες κάλτσες που είχε κρεμάσει πάνω από τη
σόμπα για να στεγνώσουν, ήταν ακόμα υγρές. Ήταν ζωτικά μέρη της Ελίζαμπετ , που
δεν είχαν πεθάνει. Ο Τζόζεφ σκέφτηκε πάνω σε αυτό - η Ζωή δεν μπορεί να κοπεί
γρήγορα. Δεν μπορεί κανείς να πεθάνει πριν πεθάνουν όσα έχει καταπιαστεί. Η
δράση του είναι η μόνη μαρτυρία της ζωής του. Όσο μένει μια παραπονιάρικη
ανάμνηση , δεν μπορεί ένα πρόσωπο ν’ αποκοπεί , να πεθάνει.''
απόσπασμα από το βιβλίο "Σ’έναν άγνωστο Θεό"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου