...για Εμμαούς

Η επιστροφή

Να’μαι μονάχος μου που περπατάω στο δρόμο

Της άνοιξης το χάδι με μαστιγώνει

Ψάχνω το μπλε και βρίσκω ένα γκρίζο πόνο

Ειν’ η αλήθεια …ή η σκιά της πλάνης που ματώνει;

Είμαι μόνος και …διψάω

Κύματα θεριά ανήμερα στο μέσα του μυαλού μου

Καταβροχθίζουν αργά κάθε ήλιο που θυμάμαι

Άψυχες λέξεις δράκοι-ήλοι με φοβίζουν

Μήπως ψυχή μου εσύ τους κουβαλάς εμπρός μου;

Εκείνος έφυγε ή μήπως όχι, αφού τον είδα…πέθανε

«Στάσου» σ’ ακούω να μου λες, «κουράστηκα, πεινάω και βραδιάζει..

εγώ, εσύ κι ο άγνωστος που περπατάει μαζί μας..»

«κι ο άλλος;» σε ρωτάω εγώ, «αυτός που σ’έχει δέσει;»

«Θυμήσου τα λεγόμενα ..και αγάπα τον εχθρό μας»

Ας είναι, δεν θέλω να τον φοβάμαι άλλο…

Ο Φόβος έβγαλε κραυγή σε ξένο μονοπάτι

Μια ηλιαχτίδα έφτασε σε βάθη πνιγερά

μια σπίθα άναψε μ’αόρατο μαχαίρι

κρατάω την ανάσα μου για Φως ή για Φωτιά

Σώπαινε…..και χαμογέλα τώρα

Χαίρε ψυχή μου, χόρευε, αγάλλου  και εὐφραίνου

Ανάλαφρα φτερά σιωπής μου γνέφουν τρυφερά

Οδεύουμε ολοταχώς ωραία ..«κι αν σε κουράσω;»

 Σώπαινε…διψάω αληθινά.

Ε.Μ.

Ηχητική επιμέλεια: Γιάννης Παλαμίδας